B&B Klein groenbergen

Fietstocht langs Hunebedden, deel 3.

                                                                                        Bed & breakfast Klein Groenbergen, Leersum.

Dag 5.

De zon schijnt en vanaf de camping fietsen we weer naar Gieten, langs natuurreservaat het Sekmeer en ‘t Nije Hemelriek  naar Drouwen voor de volgende twee Hunebedden, 23 en 24, beide ganggraven. Hier is veel gevonden: menselijk bot en kapsels van kiezen, 400 potten, 13 vuurstenen bijlen, negen barnstenen kralen en zes stukjes koper. Deze behoren tot de oudste metalen voorwerpen die ooit in ons land zijn gevonden. Bij het oude esdorp Bronnneger zien we zelfs 5  hunebedden bij elkaar, dus 29, dat schiet op. Dan in Boswachterij Borger langs een imposante grafheuvel. In Borger het grootste Hunebed in ons land, 22,5 meter, nummer 30. Met een mooi educatief centrum over alles wat met Hunebedden en het Trechterbekervolk te maken heeft. Langs kanaal Schoonoord-Buinen naar de nummers 31 en 32. Langs Ees, door het Buinerveld langs een pingoruïne waar onze zoon met zijn vriendje 25 jaar geleden tijdens één van onze huifkartochten leuk in speelde (met een klein fietsje crosten zij door dit diepe gat.....!)  Wij wisten toen echt niet dat dit een Pingoruïne uit de ijstijd is! De naam pingo komt van het Inuktitut, de taal van de eskimo's, en betekent 'heuvel die groeit'.

Bij Bronneger.

In Boswachterij Exloo vinden we nummer 33, een portaalgraf. Onderzoekers vonden hier o.a. drie versierde schalen. We fietsen door het dorp Exloo waar precies tegenover de schaapskooi een soortgelijk gemeentehuis staat als in Buren -ook ontworpen door de architecten Alberts en van Huet. Dan door het  Hunzebos voor nummer 34. Uit het bos gekomen is er een lekke achterband. Tassen eraf, lek opzoeken, dat lukt allemaal, plakken en tassen er weer aan en gaan. We bereiken Valthe met Celtic Fields en nummer 35 en 36 en in het Valtherbos, vlakbij Klijndijk nummer 37. Daar staat een aanwijzer: onderduikerhol, dus we nemen een kijkje en treffen daar o.a. een oudere man die emotionele verhalen verteld over de spanning in de oorlog ( was 7 jaar toen het begon) met tranen in zijn ogen. Hij zegt nooit  meer in Duitsland op vakantie te kunnen gaan of anderszins contact te kunnen hebben met Duitsers.....Wat een indrukwekkende verhalen, we zijn er stil van.....

Op de weg naar Odoorn vinden we nummer 38 en even ten noorden van Odoorn nummer 39. Terug naar Odoorn, door boswachterij Odoorn langs het kanaal bij Odoornerveen, de weg Noordzijde waar familie woont. Tegen 5 uur komen we daar, niemand thuis, we plakken een briefje op de deur met de melding dat we vanavond terug komen. Er dreigt en behoorlijke bui en we fietsen in vliegende vaart naar een mini camping in De Kiel waar we net alles droog in de tent kunnen krijgen -73 km.deze dag. In De Kiel grensden vroeger zeven marken aan elkaar. We eten in Schoonoord, op een zachte stoel met een koel biertje. Heerlijk. Dan bezoeken we de familie nog even. Zij brengen ons laat op de avond naar de camping terug waar we afscheid nemen. We genieten nog tot 1 uur mee van muziek in een feesttent in Odoornerveen..........

Bij gebrek aan stoeltjes...

Dag 6.

De dag begint droog en we ontbijten buiten. Alles droog op de fiets maar na een kwartier valt er een vervelend regentje, dus regenpakken aan. We passeren, op weg naar het Oranjekanaal De Kielse Kei. Het is een enorme zwerfkei, gewicht 17 ton, van Smålandgraniet uit Zuid-Zweden en door landijs meegenomen. De kei ligt in een kuil aan de rand van een klein heideveld. Vlakbij De Kielse Kei  ligt ook 'Drenths Onderonsje', een kunstobject gemaakt van zwerfkeiën.
Dan komen we bij de overbekende Papeloze kerk, nummer 40. Dit Hunebed is deels in originele staat teruggebracht. In de 16^e eeuw gebruikte de hervormde geestelijken dit Hunebed als kansel voor hun geheime preken tegen de paapse kerk. We fietsen door het Manderveld en vinden in Noord Sleen de nummers 41 en 42, beide ganggraven, en bij Noordbarge is nummer 43. Dit is echter geen Hunebed maar 1 enkele kei; de Steen van Noordbarge. Terug naar Westenesch naar het enige particuliere Hunebed, nummer 44, en nu kan de regenkleding weer in de tas. In het Schietbaanbosje via een slingerend bospad komen we bij nummer 45.

Uniek langgraf op de Schimmeres.

Over de Emmeres wordt Emmen bereikt en op de Schimmeres ligt nummer 46, een imposant langgraf, er is er maar één in Nederland. Iets noordelijker nummer 47. In het Valtherbos vinden we weer 3 stuks, 50, op een mooi heideveldje. We fietsen noordelijk om Emmen heen, over de Emmerschans aan de rand van de veengebieden met een mooi uitzicht. Via een oude uitvalsweg, de Oude Markeweg vinden we middenin de nieuwbouwwijk Angelslo de nummers 51 en 52. Totaal door stedelijke bebouwing opgeslokt doen de stenen nu voornamelijk dienst als speelplaats/hangplek voor jong/oud.

Dan nog door de Emmerdennen en daar ligt de laatste, nummer 53. Deze laatste is voor ons het moeilijkst te vinden, dat kost veel tijd, veel speurwerk, omdraaien, weer terug, weer dezelfde weg..... De meest oostelijke deksteen is zeer  groot en plat. Volgens de legende is ooit Lodewijk Napoleon met zijn paard boven op deze steen gesprongen. We zullen het maar geloven.

Emmerdennen.
Dit hunebed in Emmen was zwaar beschadigd. De deksteen is gebroken doordat er onder en boven de steen vuur was gesticht. De twee delen van de deksteen zijn opgetild en op een vrachtwagen naar Steenhouwerij Zederik in Ameide vervoerd. Daar werden zij vakkundig aan elkaar gelijmd en voor extra stevigheid werden stalen staven aangebracht. En nu zie je er geen barst meer van. 

En dit was dan het laatste Hunebed, de tocht zit er op.ook na 53 hunebedden gezien te hebben blijft het iets heel bijzonders.

Dan doen we inkopen  en vervolgens volgen we weer een makkelijke LF route richting Uffelte waar we overnachten op natuurkampeerterrein De Groene Hen, 86 km.
Een prachtige warme avond, lekker gegeten, flesje wijn erbij, relaxen. Zoals elke avond op een camping maken we hier ook weer een praatje met gezellige mensen en wordt onze prestatie ruimschoots geprezen.

Dag 7

Zonnig en warm, we smeren veel zonnebrandcrème. Met een windje in de rug fietsen we vrolijk en blij door het Drentse en Overijsselse landschap tot vlak bij Gramsbergen. Daar pakken we weer een bewegwijzerde route op, de LF 16, dat fietst makkelijk. Via prachtige kronkelpaden naar Hardenberg, Mariënberg, om Ommen heen naar Lemele tot voorbij Hellendoorn. Dan door kleine en stille dorpjes als Haarle, Heeten naar Wesepe, waar we uiteindelijk op het mooie en rustige natuurkampeerterrein Boxbergen de tent opzetten, 97 km. We eten soep en broodjes en na het douchen  lopen we over een kerkenpad naar het nabijgelegen dorpje Broekland. De plaatselijke jeugd zit ook op het terras en we genieten van alle sterke verhalen, moppen en grote kannen bier.

Dag 8

De zon schijnt. Na het ochtendritueel fietsen we op ons gemakkie  naar Olst, we varen over en langs het

Olsterveer, nu iets comfortabeler.

Apeldoorns kanaal komen we in het centrum van Apeldoorn. Dan pakken we de LF 4, richting Kootwijk en ergens tussen Hoog Soeren en Stroe fietsen we door uitgestrekte en  mooie bossen naar Lunteren. We drinken even wat fris en hebben een leuk gesprekje met 2 maffe mannen die ook een fietstocht maken. Ze kunnen onze fietsen(Idworx) wel waarderen en we maken nog even wat gekheid. Dan via Ederveen en Veenendaal door de bossen van de Utrechtse Heuvelrug en over het mooie Leersumse Veld naar Leersum. Om 5 uur zijn we thuis, 101 kilometer.  Totaal, met veel plezier, 707 kilometer gefietst. 

Wat is dit een leuke tocht geweest, wat hebben we weer veel gezien van het moois in ons land.